jeden z najwybitniejszych polskich pisarzy. Czołowy twórca literatury okresu Młodej Polski. Oprócz powieści, które stanowią niemal połowę jego dorobku, tworzył również nowele i reportaże. W 1917 roku otrzymał nagrodę Polskiej Akademii Umiejętności za powieść „Chłopi” – wybitny epos narodowy. Siedem lat później, w 1924 roku za ten sam utwór dostał literacką Nagrodą Nobla. W styczniu 1925 roku został odznaczony wielką wstęgą Orderu Polonia Restituta. Zmarł 5 grudnia 1925 roku w Warszawie, a jego pogrzeb – z udziałem prezydenta Stanisława Wojciechowskiego, rządu i korpusu dyplomatycznego – stał się wielką manifestacją narodową. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim, zapoczątkowując Aleję Zasłużonych, zaś urnę z jego sercem wmurowano w filar kościoła Św. Krzyża w Warszawie.

poeta, prozaik, eseista, tłumacz. Szkolną i uniwersytecką młodość spędził w Wilnie, był współzałożycielem grupy poetyckiej „Żagary”. Pierwszy tom poezji „Poemat o czasie zastygłym” wydał w 1933 roku. Podczas II wojny światowej działał w podziemnym życiu literackim. Po upadku powstania warszawskiego wyjechał do Krakowa, gdzie pozostał do końca wojny. W 1945 roku otrzymał nagrodę Ministerstwa Kultury i Sztuki PRL za całokształt twórczości, a następnie wyjechał na placówkę dyplomatyczną do USA. Do Polski wrócił w 1950 roku. Po kilku miesiącach został mianowany sekretarzem ambasady PRL w Paryżu. W 1951 roku nawiązał współpracę z Instytutem Literackim Jerzego Giedroycia i wystąpił do władz Republiki Francuskiej z prośbą o azyl polityczny. Publikował m.in. w paryskiej „Kulturze”. Napisał m.in. „Zniewolony umysł”, „Dolinę Issy” i „Traktat poetycki”. Za swoją twórczość otrzymał w 1980 roku literacką Nagrodę Nobla. Po Polski wrócił na stałe w 1993 roku.

poetka i eseistka, laureatka literackiej Nagrody Nobla. Zadebiutowała w 1945 roku wierszem „Szukam słowa” opublikowanym w dodatku do „Dziennika Polskiego”. Od 1953 do 1981 roku pracowała w tygodniku „Życie Literackie”. Napisała około 350 wierszy. Publikowała również przekłady wierszy, głównie z języka francuskiego i niemieckiego. W 1996 roku otrzymała Literacką Nagrodę Nobla za „poezję, która z ironiczną precyzją pozwala historycznemu i biologicznemu kontekstowi ukazać się we fragmentach ludzkiej rzeczywistości”.

działacz związkowy, polityk, laureat pokojowej Nagrody Nobla, prezydent Polski. Jeden z założycieli Komitetu Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża. W sierpniu 1980 roku przewodniczył Międzyzakładowemu Komitetowi Strajkowemu przy Stoczni Gdańskiej. Współautor listy 21 postulatów MKS. 31 sierpnia 1980 roku w Sali BHP w Stoczni Gdańskiej podpisał się pod tzw. porozumieniami sierpniowymi. Współtwórca i pierwszy przewodniczący NSZZ „Solidarność”. Internowany w stanie wojennym. W październiku 1983 roku przyznano mu Pokojową Nagrodę Nobla m.in. za determinację w dążeniu do rozwiązania problemów kraju poprzez negocjacje i współpracę, bez uciekania się do przemocy. Nagrodę odebrała żona Danuta wraz z synem Bogdanem, ponieważ władze odmówiły Wałęsie wydania paszportu. W grudniu 1990 roku został wybrany na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.