Papież Kościoła Rzymskokatolickiego od 1978 roku. W czasie Pontyfikatu odbył 104 pielgrzymki, odwiedzając wszystkie zamieszkane kontynenty – był w 130 krajach. Najczęściej odwiedzanym przez niego krajem była Polska, do której podróżował 9 razy. Był jednym z najbardziej wpływowych ludzi XX wieku. Wywarł ogromny wpływ na przemiany społeczno-polityczne w Polsce. Dzięki swojej działalności doprowadził do poprawy stosunków Kościoła Rzymskokatolickiego z przedstawicielami judaizmu, islamu, prawosławia oraz Wspólnoty Anglikańskiej. W 2014 roku Ojciec Święty został kanonizowany, dołączając tym samym do grona świętych Kościoła katolickiego. Jan Paweł II w ciągu ponad 26 lat swego pontyfikatu ogłosił czternaście encyklik skierowanych do całego Kościoła lub grupy wiernych. Poruszał w nich najistotniejsze problemy z zakresu doktryny wiary Kościoła, jego organizacji, życia chrześcijańskiego, kultu oraz kwestii społecznych. Często jako Papież podejmował się mediacji i wzywał do zaniechania przemocy w prowadzonych konfliktach, m.in. w Zatoce Perskiej, Bośni i Libanie.

Prymas Tysiąclecia, symbol walki o pokój i sprawiedliwość w oparciu o chrześcijańskie wartości. W 1948 roku został mianowany arcybiskupem gnieźnieńskim i warszawskim – Prymasem Polski. W okresie komunistycznych represji bronił chrześcijańskiej tożsamości narodu. Był inicjatorem politycznego ułożenia stosunków z władzą, jednak kiedy w 1953 roku rząd zdecydował się na jawną ingerencję w wewnętrzne życie Kościoła, prymas wypowiedział słynne „non possumus” (nie możemy). Do 1956 roku więziony i internowany. Podczas internowania opracował program odnowy życia religijnego w Polsce oraz przygotował założenia Wielkiej Nowenny przed obchodami 1000-lecia Chrztu Polski. Bronił godności i praw człowieka. Wykazywał troskę o chrześcijańskie ułożenie kontaktów między polskim i niemieckim narodem, a wielkim krokiem ku pojednaniu było orędzie biskupów polskich w liście do biskupów niemieckich, zawierające historyczne zdanie: „Wybaczamy i prosimy o wybaczenie”. Był autorytetem moralnym i duchowym współtwórcą przemian społecznych, które doprowadziły do upadku komunizmu. W latach 1980-81 wspierał i chronił rodzącą się „Solidarność”. Zmarł 28 maja 1981 roku w Warszawie, a uroczystości pogrzebowe zgromadziły rzesze wiernych i duchowieństwa. W 2001 roku rozpoczął się jego proces beatyfikacyjny.

kapelan warszawskiej „Solidarności”, obrońca praw człowieka. Po wprowadzeniu stanu wojennego organizował liczne działania charytatywne. Wspomagał prześladowanych i pokrzywdzonych. Współorganizator Prymasowskiego Komitetu Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i ich Rodzinom. Od lutego 1982 roku w kościele św. Stanisława Kostki na warszawskim Żoliborzu organizował Msze w intencji Ojczyzny. Był wielokrotnie przesłuchiwany i aresztowany. 13 X 1984 doszło do pierwszej próby zamachu na jego życie: specjalna bojówka Służby Bezpieczeństwa pod dowództwem kpt. Grzegorza Piotrowskiego usiłowała spowodować pod Olsztynkiem wypadek samochodu, którym jechał kapelan. 6 dni później, po odprawieniu mszy w kościele św. Polskich Braci Męczenników w Bydgoszczy, podczas drogi powrotnej do Warszawy, Popiełuszko został porwany w miejscowości Górsk k. Torunia przez funkcjonariuszy MSW. Był torturowany, a jego ciało wrzucono do Wisły z zapory we Włocławku. Został beatyfikowany w czerwcu 2010 roku na Placu Piłsudskiego. W 2009 roku pośmiertnie odznaczony przez Prezydenta RP prof. Lecha Kaczyńskiego Orderem Orła Białego.

ochotnik w wojnie polsko-bolszewickiej, bohaterski kapelan Wojska Polskiego. Na wiadomość o zagrożeniu Warszawy przed najazdem bolszewików, wstąpił ochotniczo do wojska. W lipcu 1920 roku wystąpił do władz kościelnych o pozwolenie na objęcie funkcji kapelana wojskowego. Po uzyskaniu zgody całe dnie spędzał w koszarach i na dworcach, spowiadając żołnierzy wyruszających na front. 8 sierpnia na własną prośbę został mianowany kapelanem lotnym – formującego się w budynku szkoły im. Władysława IV na warszawskiej Pradze – Pierwszego Batalionu 236. pułku piechoty Armii Ochotniczej, złożonego głównie z młodzieży gimnazjalnej i akademickiej. 13 sierpnia wymaszerował wraz z batalionem na front. Wieczorem dotarli do wsi Ossów. Zginął od postrzału w głowę 14 sierpnia, w czasie jednego z kontrataków na pozycje wroga. Ciało ks. Ignacego przewieziono do Warszawy, gdzie odbyły się uroczystości pogrzebowe z udziałem najwyższego duchowieństwa oraz przedstawicieli rządu i generalicji. Gen. Józef Haller udekorował trumnę ks. Skorupki nadanym pośmiertnie Krzyżem Virtuti Militari V klasy.

dominikanin, doktor teologii, duszpasterz akademicki, rekolekcjonista, prozaik, twórca i animator ośrodków duszpasterskich na Jamnej, w Hermanicach i nad Lednicą. Organizator corocznych spotkań młodych Lednica 2000, organizowanych od 1997 roku. Jan Góra był propagatorem idei Małych Ojczyzn, organizatorem konkursów literackich, współpracownikiem wielu pism i wydawnictw katolickich i kulturalnych, autorem kilkunastu książek i cyklów felietonów. 22 grudnia 2015 r. został pośmiertnie odznaczony postanowieniem Prezydenta RP Andrzeja Dudy Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski m.in. za wybitne zasługi w kształtowaniu świadomości moralnej i patriotycznej.